به گزارش عصر کشاورزی، احمد کرمی‌راد عضو انجمن سازه‌های فولادی امروز (دوشنبه، ۶ مرداد) در نشست خبری با بیان اینکه بیش از ۶۰ درصد آب مصرفی تهران از طریق برداشت از منابع زیرزمینی تأمین می‌شود، گفت: این مسئله موجب پدیده فرونشست زمین تا ۳۰ سانتی‌متر در پایتخت شده که به‌عنوان یک فاجعه، کلان‌شهر تهران و سایر شهرهای بزرگ را تهدید می‌کند.
وی افزود: بحران آب در تهران به‌دلیل اهمیت سیاسی، جمعیتی و اقتصادی این شهر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به‌طور کلی تولید فولاد باید کنار دریا و تولید سیمان در نزدیکی معادن انجام شود، چراکه هر دو فرآیند نیازمند مصرف آب بسیار زیادی هستند؛ چه در مراحل تولید و چه در کنترل دما.
کرمی‌راد گفت: اگرچه تولید فولاد و سیمان هر دو نیازمند مصرف بالای آب‌اند، اما پس از انتقال محصول به شهر، می‌توان مقایسه دقیقی از میزان مصرف آب در سازه‌های مختلف داشت. به‌طور میانگین، یک سازه بتنی بین ۲.۵ تا ۳ برابر بیشتر از یک سازه فولادی آب مصرف می‌کند.
عضو انجمن سازه‌های فولادی افزود: از سوی دیگر، نکته مهم‌تر این است که چه نوع آبی و با چه کیفیتی در ساخت‌وساز مصرف می‌شود. در شرایطی که تهران به دریا یا اقیانوس دسترسی ندارد، برای تولید بتن از آبی استفاده می‌شود که با حداقل هزینه‌ها می‌توان آن را تصفیه و به آب آشامیدنی تبدیل کرد.
وی گفت: آب مصرف‌شده برای ساخت بتن نه‌تنها در فرایند اختلاط بلکه در فرآیند عمل‌آوری بتن نیز باید به‌صورت مستمر تأمین و نگهداری شود تا مقاومت نهایی سازه تضمین شود. این امر در سطح کوچه‌ها و پروژه‌های شهری تهران به‌شدت دیده می‌شود، در حالی که همین آب می‌توانست صرف تأمین نیازهای آشامیدنی شود.
کرمی‌راد افزود: سازه‌های فلزی و بتنی هر دو از جمله گزینه‌های مناسب برای ساختمان‌سازی هستند، اما کشورهای مختلف براساس منافع ملی، اهداف توسعه‌ای و شرایط زیست‌محیطی خود، یک گزینه را ترجیح می‌دهند. در شرایط کنونی که ایران با بحران شدید آب مواجه است، این سوال مطرح می‌شود که چرا شهرداری، وزارت راه و شهرسازی و دیگر نهادهای ذی‌ربط به سمت ترویج استفاده از سازه‌های فلزی نمی‌روند؟
وی خاطرنشان کرد: در حالی که سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در صنایع فولاد کشور انجام شده و ظرفیت تولید بسیار بالایی در اختیار داریم، می‌توانیم به‌راحتی استفاده از سازه‌های بتنی را با فلزی جایگزین کنیم. برخی ممکن است از اختلاف قیمت صحبت کنند، اختلاف قیمت میان سازه بتنی و فلزی بین یک تا ۱.۵ میلیون تومان به ازای هر مترمربع است که با در نظر گرفتن مزایای مستقیم و غیرمستقیم، این هزینه جبران خواهد شد.
عضو انجمن سازه‌های فولادی افزود: در شرایطی که آپارتمان‌ها در تهران با قیمت‌های بالای ۱۰۰ میلیون تومان به ازای هر مترمربع معامله می‌شوند، این اختلاف اندک در هزینه ساخت، توجیه‌پذیر است، به‌ویژه آنکه می‌توانیم سازه‌هایی با روش‌های مهندسی پایدار، سازگار با محیط زیست و با قابلیت بازیافت بالا بسازیم.
کریمی‌راد گفت: در جلساتی که با اعضای شورای شهر تهران و نظام مهندسی داشتم، تأکید کردم که محیط زیست و مسئله آب باید در کنار هم مورد توجه جدی قرار گیرند. نخاله‌های ساختمانی سازه‌های بتنی ممکن است بیش از هزار سال در طبیعت باقی بمانند و این یک فاجعه زیست‌محیطی است، در حالی که در سازه‌های فلزی، امکان بازیافت و استفاده مجدد وجود دارد.
وی تصریح کرد: اگر به مناطق اطراف تهران همچون شهریار، اسلام‌شهر، رباط‌کریم و شرق تهران تا گرمسار سری بزنید، خواهید دید که در چهار تا پنج دهه گذشته، بستر بسیاری از رودخانه‌ها و منابع طبیعی برای استخراج ماسه و مصالح بتنی تخریب شده‌اند که این امر اکوسیستم منطقه را با خطر جدی مواجه کرده است.
عضو انجمن سازه‌های فولادی افزود: حال که شهرداری، وزارت مسکن و نظام مهندسی با کمبود منابع آبی، چالش‌های محیط زیستی و زباله‌های ساختمانی مواجه هستند، می‌توانند با ایجاد مشوق‌هایی همچون اقساط بلندمدت، تخفیف در صدور پروانه و تشویق‌های ریالی، مردم را به سمت استفاده از سازه‌های فلزی سوق دهند.
وی گفت: زلزله، بحران آب و انرژی، تهدیدات جدی آینده برای کشور هستند و لازم است که طراحی سازه‌ها متناسب با این تهدیدات انجام شود. سازمان‌ها می‌توانند بخشی از هزینه‌های نظارت و محاسبه را بر عهده گرفته یا مشوق‌هایی به مردم اختصاص دهند تا مشارکت در ساخت‌وساز پایدار افزایش یابد.
کرمی‌راد خاطرنشان کرد: اگر به سمت استفاده از سازه‌های فولادی برویم، عمر ساخت‌وساز در کشور به یک‌سوم کاهش می‌یابد، نظم شهری بهتر می‌شود و می‌توان ساختمان‌هایی با عمر بیش از ۱۰۰ سال ساخت. در کشورهای پیشرفته، ساختمان‌ها به‌ندرت زیر ۷۰ تا ۱۰۰ سال تخریب می‌شوند و در صورت نیاز فقط بازسازی صورت می‌گیرد. این مسیر نیز می‌تواند یکی از راهکارهای عملی، پایدار و زیست‌محور در توسعه شهرهای ایران باشد.
مصرف ۱۲۰ میلیون لیتر آب برای بتن‌ریزی ۱۰ هزار واحد
وی افزود: طبق مطالعات انجام‌شده، برای هر کیلوگرم سیمان مصرفی در بتن، بین ۰.۴ تا ۰.۶ لیتر آب نیاز است. به‌عنوان مثال، اگر عیار بتن مصرفی در یک پروژه ۴۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب باشد، در هر مترمکعب بتن‌ریزی حدود ۲۴۰ لیتر آب مصرف می‌شود.
کرمی‌راد بیان کرد: این میزان در مقیاس اجرایی ساختمان‌ها نیز قابل توجه است. به‌طور میانگین، هر مترمربع سازه بتنی، حدود ۲۴۰ لیتر آب نیاز دارد. حال اگر فرض کنیم پروژه‌ای شامل ۱۰ هزار واحد مسکونی با متراژ متوسط ۱۰۰ مترمربع اجرا شود، مجموع زیربنا به یک میلیون مترمربع می‌رسد که معادل ۱۲۰ میلیون لیتر آب فقط برای فرایند بتن‌ریزی نیاز خواهد بود، این رقم بدون احتساب نیازهای آب در بخش‌هایی مانند گچ‌کاری، کاشی‌کاری و سایر مراحل ساخت است.
وی ادامه داد: در برخی کشورها مانند ایالات متحده و کانادا، مصرف آب در ساخت‌وساز تحت کنترل و با استفاده از فناوری‌های روز به حداقل ممکن رسیده است. اما در کشور ما که در بازه پیک خشکسالی قرار گرفته‌ایم، لازم است با درک شرایط، به‌صورت بنیادین در شیوه‌های ساخت‌وساز بازنگری شود.
کرمی‌راد تأکید کرد: سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ اوج دوره خشکسالی در کشور خواهد بود و طبق آمارها، بارش‌ها تا ۴۳ درصد کاهش یافته است. هم‌اکنون تهران و کرج با کمبود شدید آب مواجه هستند و در وضعیت بحرانی به‌سر می‌برند.
به گفته وی؛ به صراحت می‌توان گفت از شهریورماه، احتمال اجرای طرح‌های جیره‌بندی آب در تهران بسیار جدی است و این موضوع را نمی‌توان با بی‌توجهی پشت سر گذاشت.
عضو انجمن سازه‌های فولادی در پایان گفت: اکنون دیگر زمان شوخی نیست؛ باید برای تولید و انتقال آب در سطح ملی برنامه‌ریزی بلندمدت داشته باشیم. به‌عنوان مثال، اگر همین امروز تصمیم گرفته شود برای آب‌شیرین‌کنی در خلیج‌فارس سرمایه‌گذاری کنیم، ثمرات این پروژه زودتر از سال ۱۴۱۰ به تهران نخواهد رسید.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰