شیخ احمد کافی یک آخوند مردم‌پسند بود، چون مثل خودشان، با زبان خودشان، زبان کوچه و بازار، همان زبان بی‌تکلفِ دمِ دستیِ کفِ خیابانی حرف می‌زد.