وقتی نادر با یک جمله، روسیه را عقب راند

 پادشاهی که ارتش‌ها را با شمشیر شکست می‌داد و قدرت را با قلم به زانو درآورد.

پس از آن‌که نادرشاه توانست شورش افغان‌ها را سرکوب و ایران را از نو متحد کند، یکی از مهم‌ترین دشمنان بیرونی او امپراتوری عثمانی بود. این امپراتوری بخش‌هایی از خاک ایران را در غرب اشغال کرده بود، از جمله مناطق کردستان، آذربایجان و بخش‌هایی از عراق.

نادرشاه در سال ۱۷۳۰ میلادی تصمیم گرفت حمله‌ای گسترده به عثمانی آغاز کند. او با نظم بی‌سابقه‌ای سپاه بزرگش را آماده کرد و در چندین نبرد معروف با عثمانی‌ها درگیر شد. از جمله:

نبرد سلیمانیه

نبرد موصل

مهم‌تر از همه، نبرد کرکوک و بغداد

در این نبردها، نادر نه‌تنها دشمن را شکست داد بلکه بخش‌هایی از خاک ایران را بازپس گرفت. یکی از تاکتیک‌های معروف او استفاده از تحرک سریع، توپخانه سنگین و قدرت روانی بود. سربازان عثمانی به شدت از نام نادرشاه وحشت داشتند و می‌دانستند که شکست در انتظارشان است.

در نهایت، عثمانی‌ها مجبور شدند با ایران عهدنامه صلح امضا کنند و بسیاری از مناطق اشغالی را تخلیه کردند.

نامه تاریخی نادرشاه به فرمانده ارتش روسیه

روایت مشهوری در تاریخ وجود دارد که زمانی نادرشاه قصد داشت به سمت شمال برود و روس‌ها را نیز از خاک ایران عقب براند. در آن زمان روس‌ها بخش‌هایی از قفقاز، از جمله در بند، باکو، و مناطق شمالی ایران را در اختیار داشتند.

نادرشاه که به قدرت ارتش خود اطمینان داشت، نامه‌ای بسیار کوتاه و صریح به فرمانده روس‌ها نوشت. متن این نامه این بود:

“تا سه روز دیگر، بروید وگرنه میایم “

این نامه به زبان ساده، پیام روشنی داشت:

یا داوطلبانه عقب‌نشینی کنید، یا منتظر حمله طوفانی ارتش ایران باشید.

پاسخ روس‌ها چه بود؟

روسیه عقب‌نشینی کرد.

در واقع، بدون هیچ جنگی، سپاه روسیه به عقب برگشت و بخش‌هایی از قفقاز دوباره به ایران بازگشت. این اقدام نادر، یکی از موفق‌ترین و مقتدرانه‌ترین دیپلماسی‌های نظامی ایران در طول تاریخ بود.