سواران این قطار بی‌­دود که بی­‌تریبون می­‌اندیشند، بی­‌سله می­‌گویند و بی‌­زبان حرف می‌­زنند، همچنان سودای مستقل ماندن دارند و به دور از قیل و قال­ زنده­‌باد و مرده‌­باد می­‌کوشند در میانه­‌ی خط­‌کشی­‌های مرسوم، راهی باز و نفسی تازه کنند.؛